Azerbaijan | europelinkcoalition

Θεματική Έκθεση ΜΚΟ σχετικά με τις επιπτώσεις που προκαλούνται σε παιδιά που γίνονται μάρτυρες βίας κυβερνητικών πρακτικών κατά άστεγων ζώων στο Αζερμπαϊτζάν

Μη συμμόρφωση με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Μάρτιος 2022

Κοινωνική Βία κατά των Ζώων με Μάρτυρες Παιδιών

Περίληψη

Η ακόλουθη έκθεση παρουσιάζεται από τον European Link Coalition και άλλους. Εφιστήθηκε η προσοχή στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την ύπαρξη δραστηριοτήτων που αφορούν παιδιά και εφήβους κάτω των 18 ετών (εφεξής παιδιά) που παραβιάζουν τις υποχρεώσεις του έθνους βάσει της Σύμβασης.

Η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών ανταποκρίθηκε στις «Επιβλαβείς Επιδράσεις» που προκαλούνται σε παιδιά που γίνονται μάρτυρες βίαιης κακοποίησης ζώων στις ταυρομαχίες για να συμβουλεύσει τα έθνη όπου συμβαίνει αυτό να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά δεν εκτίθενται σε αυτές τις πρακτικές. Η Επιτροπή δήλωσε ότι «Αύξηση των προσπαθειών για αλλαγή των βίαιων παραδόσεων και πρακτικών που επηρεάζουν αρνητικά την ευημερία των παιδιών (…)».

Η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού συμπεριέλαβε μια ρητή δήλωση σχετικά με την παραβίαση των δικαιωμάτων των ατόμων κάτω των 18 ετών στη διατύπωση των Συμπερασματικών Παρατηρήσεων των ακόλουθων χωρών σχετικά με την παρακολούθηση ταυρομαχιών: Πορτογαλία (2014 και Σεπτέμβριος 2019), [1] Κολομβία (Φεβρουάριος 2015) [2] , Μεξικό (Ιούνιος 2015) [3] , Περού (Φεβρουάριος 2016) [4] , Γαλλία (Φεβρουάριος 2016) [5] , Εκουαδόρ (Οκτώβριος 2017) [6] και Ισπανία ( Φεβρουάριος 2018) [7] , εντοπίζοντας βλαβερές επιπτώσεις στα παιδιά που συμμετέχουν και γίνονται μάρτυρες βίαιης κακοποίησης ζώων.

Ελευθερία του παιδιού από κάθε μορφή βίας

27. Η Επιτροπή συνιστά στο συμβαλλόμενο κράτος να ορίσει το ελάχιστο όριο ηλικίας για συμμετοχή και βοήθεια σε εκδηλώσεις ταυρομαχιών και ταυροδρομιών, συμπεριλαμβανομένων των σχολών ταυρομαχίας, στα 18 έτη, χωρίς εξαίρεση, και να ευαισθητοποιήσει τους κρατικούς αξιωματούχους, τα μέσα ενημέρωσης και το γενικό πληθυσμού σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις στα παιδιά, συμπεριλαμβανομένων των θεατών, της βίας που σχετίζεται με τις ταυρομαχίες και το τρέξιμο ταυρομαχιών. CRC/C/PRT/CO/5-6 Πορτογαλία

(στ) Η σωματική και πνευματική ευεξία των παιδιών που συμμετέχουν στην προπόνηση που σχετίζεται με την απόδοση για_cc781905-194f6BBB, καθώς και την ψυχική και συναισθηματική ευημερία των παιδιών θεατών που εκτίθενται στη βία των ταυρομαχιών· CRC/C/COL/CO/4-5 Columbia

31. (δ) Η σωματική και ψυχική ευεξία των παιδιών που συμμετέχουν στην εκπαίδευση για ταυρομαχίες και παραστάσεις που σχετίζονται με αυτήν, καθώς και η ψυχική και συναισθηματική ευημερία των παιδιών θεατών που εκτίθενται στη βία της ταυρομαχίας.CRC/MEX/ CO/C/4-5 Μεξικό

Απαγόρευση της συμμετοχής παιδιών στην εκπαίδευση ταυρομαχιών και συναφών παραστάσεων ως χειρότερης μορφής παιδικής εργασίας, διασφάλιση της προστασίας των παιδιών θεατών και ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σωματική και ψυχική βία που σχετίζεται με τις ταυρομαχίες και τις επιπτώσεις της στα παιδιά. CRC/C/PER/CO/4-5 Περού

(στ) Αυξήστε τις προσπάθειες για αλλαγή των βίαιων παραδόσεων και πρακτικών που επηρεάζουν αρνητικά την ευημερία των παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης της πρόσβασης των παιδιών στις ταυρομαχίες και σε συναφείς παραστάσεις. CRC/C/FRA/CO/5 Γαλλία

Αναφερόμενη στο γενικό σχόλιό της Νο. 13 (2011) σχετικά με το δικαίωμα του παιδιού στην ελευθερία από κάθε μορφή βίας και λαμβάνοντας υπόψη τον στόχο 16.2 των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης για τον τερματισμό, μεταξύ άλλων, της κακοποίησης και της βίας κατά των παιδιών, η Επιτροπή προτρέπει το συμβαλλόμενο κράτος

28. Η Επιτροπή συνιστά να αυξηθεί το όριο ηλικίας για παρακολούθηση και συμμετοχή σε ταυρομαχίες από 16 σε 18 ετών και να καταστεί νομοθετικό.

CRC/C/ECU/CO/5-6 Εκουαδόρ

25. Προκειμένου να αποφευχθούν οι βλαβερές συνέπειες της ταυρομαχίας στα παιδιά, η Επιτροπή συνιστά στο Κράτος μέρος να απαγορεύσει τη συμμετοχή παιδιών κάτω των 18 ετών ως ταυρομάχοι και ως θεατές σε εκδηλώσεις ταυρομαχιών.

CRC/C/ESP/CO/5-6 Ισπανία

16. Υπενθυμίζοντας το Γενικό της Σχόλιο Νο. 14 (2013) σχετικά με το δικαίωμα του παιδιού να έχει ως πρωταρχικό μέλημα το συμφέρον του και τις προηγούμενες συστάσεις της,9 η Επιτροπή συνιστά στο Κράτος μέρος: (α) Να διασφαλίσει ότι η Η αρχή του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού εφαρμόζεται με συνέπεια σε όλες τις διοικητικές και δικαστικές διαδικασίες, καθώς και σε πολιτικές, προγράμματα και έργα που σχετίζονται και έχουν αντίκτυπο στα παιδιά· (β) Ολοκλήρωση της διαδικασίας, με ένα σαφές σύνολο κριτηρίων, για την παροχή καθοδήγησης σε όλα τα σχετικά πρόσωπα που είναι αρμόδια για τον καθορισμό του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού σε κάθε τομέα και για να δοθεί η δέουσα βαρύτητα ως πρωταρχικό μέλημα· (γ) Αξιολογήστε και εξαλείψτε, με βάση τη διαδικασία και τα κριτήρια που περιγράφονται παραπάνω, πρακτικές, πολιτικές και υπηρεσίες που μπορεί να μην είναι προς το καλύτερο συμφέρον του παιδιού, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την κοινωνική βία κατά των ζώων. CRC/C/TUN/CO/4-6 Τυνησία

Δείκτης

1. Βίαιες Κυβερνητικές Πρακτικές Ελέγχου Αστέγων Ζώων με μάρτυρες από παιδιά: πολιτικές, πληροφορίες βάσει στοιχείων και βασικές ανησυχίες

2. Παραβίαση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού και των Γενικών _cc781905-136bad5cf58d_ _cc5-cf58d_ 136bad5cf58d_ _cc781905-5cde- 3194-bb3b-136bad5cf58d_ _cc781905-5cde-3194 -bb3b-136bad5cf58d_ σχόλια: άρθρα 3, 6, 19.1 και 27.1.

3. Δικαίωμα του παιδιού στην ακρόαση (άρθρο 12)

4. Συστάσεις

5. Εργασίες Ακαδημαϊκών Σπουδών

Στο Αζερμπαϊτζάν η προτιμώμενη πρακτική διαχείρισης πληθυσμών αστέγων ζώων διεξάγεται με πυροβολισμό των ζώων.

Μια μεταγενέστερη μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο Teesside του Ηνωμένου Βασιλείου (Plant et al, 2016) διερεύνησε τις επιπτώσεις των βίαιων πρακτικών κατά των ζώων, που παρατηρούνται από παιδιά σε κοινωνίες όπου οι πληθυσμοί των άστεγων ζώων υπόκεινται σε διαχείριση με θανάτωση από βίαιες πρακτικές. Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια με αυτά που εντοπίστηκαν στην έκθεση σε ταυρομαχίες, αλλά σε σημαντικά μεγαλύτερη κλίμακα με την άσκηση αυτής της πρακτικής στο κοινό και με μάρτυρες από παιδιά (Ladny RT & Meyer, L (2019). Η βίαιη κυβερνητική δραστηριότητα καλεί την εξομάλυνση της βίας (Thompson KL & Gullone E. (2006) Η παθητικότητα επιτρέπει ανεξέλεγκτους αριθμούς πληθυσμών αστέγων ζώων με συνακόλουθη μείωση της κοινωνικής θέσης, ενθαρρύνοντας την κοινωνική βία κατά των ζώων, την οποία και πάλι παρακολουθούν παιδιά.

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι πρακτικές εξάλειψης προάγουν τον κοινωνικό στιγματισμό των ζώων, ο οποίος ενθαρρύνει την ομαλοποίηση της βίας κατά των ζώων και που αποδεικνύεται ότι μπορεί να εφαρμοστεί και στον ανθρώπινο τομέα, συνήθως με ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση παιδιών.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν ένα εθνικό πρόγραμμα στείρωσης όπως συνιστάται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας των Ζώων (OIE) [8] , τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) (ως αποτελεσματικό και στον έλεγχο της λύσσας) 9, and Federation των Κτηνιάτρων της Ευρώπης, (FVE) 10 ως η ΜΟΝΗ αποτελεσματική πρακτική διαχείρισης αστέγων ζώων αντικατέστησε τις πρακτικές θανάτωσης.

Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Georgel and Georgeta Stoicescu κατά Ρουμανίας [2011] ΕΣΔΑ 1193 (26 Ιουλίου 2011), είναι μια σημαντική απόφαση που, βάσει του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έκρινε ότι η Ρουμανία παραβίασε άρθρο 8 της Σύμβασης λόγω της μη λήψης επαρκών μέτρων για την προστασία της σωματικής και ψυχολογικής ακεραιότητας της αιτούσας, κας Georgeta Stoicescu. Τον Οκτώβριο του 2000, η προσφεύγουσα δέχθηκε επίθεση από μια αγέλη αδέσποτων σκύλων μπροστά από το σπίτι της στο Βουκουρέστι. Ως αποτέλεσμα της επίθεσης, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά και έμεινε ανάπηρη. Ο μεγάλος πληθυσμός των αδέσποτων σκύλων στη Ρουμανία αποτελεί πρόβλημα δημόσιας υγείας εδώ και πολλά χρόνια (όπως η Τυνησία).

Βίαιες πρακτικές κακοποίησης ζώων και τα παιδιά – ΒΙΝΤΕΟ: Κάντε κλικ σε αυτήν την εικόνα για να δείτε το βίντεο των βίαιων πρακτικών που βιώνουν τα παιδιά στο Αζερμπαϊτζάν

Η κατάσταση στο Αζερμπαϊτζάν σε σχέση με τα παιδιά και τις βίαιες πρακτικές κακοποίησης ζώων παραβιάζει τα ακόλουθα άρθρα της Σύμβασης:

Γενικές αρχές: άρθρα 3 και 6

Η προστασία και η φροντίδα της ευημερίας των παιδιών και τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού αποτελούν πρωταρχικό μέλημα.

ΓΕΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ αρ. 5 (2003) γενικά μέτρα εφαρμογής της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού. «Άρθρο 3, παράγραφος 1 - Σε όλες τις αγωγές που αφορούν τα παιδιά το συμφέρον του παιδιού είναι πρωταρχικό μέλημα.

Σύμφωνα με Συμπεραστικές παρατηρήσεις (2010) της Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Παιδιού CRC/C/TUN/CO/3(32), η Επιτροπή ανησυχεί για το ότι οι απόψεις των παιδιών δεν λαμβάνονται επαρκώς υπόψη και δεν γίνονται σεβαστές.

Αστικά δικαιώματα και ελευθερίες: άρθρο 19.1

Τα Κράτη Μέρη λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα νομοθετικά, διοικητικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά μέτρα για την προστασία του παιδιού από κάθε μορφή σωματικής ή ψυχικής βίας.

Το Κράτος Μέρος δεν έχει λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία των παιδιών από την ψυχική βλάβη της κακοποίησης που προκαλείται από τα παιδιά που εκτίθενται σε βίαιες πρακτικές διαχείρισης αστέγων ζώων.

Σύμφωνα με Συμπερασματικές Παρατηρήσεις (2010) της Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Παιδιού CRC/C/TUN/CO/3 (42), η Επιτροπή ενθαρρύνει το Κράτος μέρος να δώσει προτεραιότητα στην εξάλειψη κάθε μορφής βίας κατά των παιδιών και συνιστά να Το κράτος μέρος δίνει ιδιαίτερη προσοχή στην απαγόρευση όλων των μορφών βίας κατά των παιδιών και χρησιμοποιεί τις συστάσεις της Μελέτης των Ηνωμένων Εθνών για τη Βία κατά των Παιδιών ως εργαλείο δράσης σε συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών και, ειδικότερα, με τη συμμετοχή των παιδιών για να διασφαλίσει ότι όλα τα Τα παιδιά προστατεύονται από κάθε μορφή ψυχολογικής βίας και για να αποκτήσουν ώθηση για συγκεκριμένες και χρονικά δεσμευμένες ενέργειες για την πρόληψη και την αντιμετώπιση τέτοιας βίας και κακοποίησης.

Ευημερία και βασική υγεία: άρθρο 27.1

Άρθρο 27. 1. Τα Κράτη Μέρη αναγνωρίζουν το δικαίωμα κάθε παιδιού σε επίπεδο διαβίωσης κατάλληλο για τη σωματική, διανοητική, πνευματική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

Η αναγνώριση του δικαιώματος που περιλαμβάνεται στο άρθρο 27.1 παραβιάζεται όταν πρόκειται για δημόσια θανάτωση ζώων, καθώς η ψυχική, πνευματική και ηθική ανάπτυξη των παιδιών διακυβεύεται σοβαρά από την εμπειρία που συνδέεται με τη δραστηριότητα και τις τραυματικές συνέπειες και τις επακόλουθες συνέπειες της παρακολούθησης ενός τέτοιου γεγονότος (συνήθεια βίας, τραυματικές επιπτώσεις, ηθική απευαισθητοποίηση και διατάραξη αξιών).

Ομοίως, το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για τα «Δικαιώματα του Παιδιού» A/RES/61/146, της 19ης Δεκεμβρίου 2006, καταδίκασε κάθε μορφή βίας κατά των παιδιών και προτρέπει τα κράτη να λάβουν αποτελεσματικά νομοθετικά και άλλα μέτρα για την πρόληψη και την εξάλειψη βία σε όλες τις μορφές της (σωματική, ψυχική και ψυχολογική).

Έτσι, το Κράτος Μέρος δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα νομοθετικά και διοικητικά μέτρα για να εξασφαλίσει στα παιδιά την προστασία και τη φροντίδα που είναι απαραίτητη για την ευημερία τους και την προστασία από ψυχική κακοποίηση σε δημόσιους χώρους.

Η σωματική, διανοητική, πνευματική και ηθική ανάπτυξη των παιδιών διακυβεύεται σοβαρά από τον κίνδυνο που συνδέεται με τη δραστηριότητα και τις τραυματικές συνέπειες και τις επακόλουθες συνέπειες της παρακολούθησης τέτοιων γεγονότων. Η μαρτυρία της δημόσιας δολοφονίας αισθανόμενων όντων που συχνά γίνονται φίλοι από τα παιδιά δεν ευνοεί την ανάπτυξη εκείνων των εκπαιδευτικών αξιών που βαρύνουν τα Κράτη Μέρη.

Η Επιτροπή έχει ήδη δηλώσει τη θέση της σχετικά με την έκθεση των παιδιών σε βίαιη κακοποίηση ζώων.

Διάφορες ψυχολογικές μελέτες σχετικά με τη βία και την κακοποίηση ζώων έχουν δείξει ότι η παρακολούθηση ή η συμμετοχή στη βία που είναι εγγενής στις ταυρομαχίες και η δημόσια βία κατά των άστεγων ζώων μπορεί να έχει τις ακόλουθες αρνητικές επιπτώσεις στα παιδιά:

Τραυματικές επιπτώσεις στα παιδιά, που δεν μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους σε ένα περιβάλλον που διαμορφώνεται από ενήλικες. Η φυσιολογική αντίδραση ενός παιδιού στη θέα ενός ζώου που αιμορραγεί ως αποτέλεσμα ανθρώπινης βίας είναι πάντα, καταρχήν, αντίδραση απόρριψης, αγωνίας και φόβου. Η προοδευτική απευαισθητοποίηση με διάβρωση της συναισθηματικής ενσυναίσθησης και η προοδευτική εξομάλυνση της βίας από τραυματισμό που ενδέχεται να επηρεάζει τη ζωή, είναι μεταξύ των αναγνωρισμένων αποτελεσμάτων (Merz-Perez, L., Heide, KM, & Silverman, IJ (2001)._cc781905-5cde-3194- bb3b-136bad5cf58d_

Συνήθεια στη βία, αν τους δείξουμε ότι η αδικαιολόγητη βία μπορεί να είναι αποδεκτή και ακόμη και συνιστάται. Η μαρτυρία της κακομεταχείρισης των ζώων διαιωνίζει τον κύκλο της βίας μέσω της απευαισθητοποίησης και της μίμησης συμπεριφορών, ειδικά μεταξύ των ανθρώπων που βρίσκονται σε ηλικία που μαθαίνουν και διδάσκονται.

Ως αποτέλεσμα, υπάρχουν σημαντικά στοιχεία που δείχνουν ότι οι νέοι που επανειλημμένα γίνονται μάρτυρες της κακομεταχείρισης ζώων μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς στο να «μάθουν» να χρησιμοποιούν βία στις προσωπικές τους σχέσεις (Wright, J., & Hensley, C. (2003), Murrell, AR Merwin, RM, Christoff, KA, & Henning, KR (2005), Daly, B., & Morton, LL (2008), Buka, SL, Stichick, TL, Birdthistle, I., & Earls, FJ (2001).

Σύγχυση αξιών γιατί αποσταθεροποιείται η γνώμη του παιδιού για το τι είναι δίκαιο και άδικο. Η δημόσια θανάτωση αθώων εξημερωμένων ζώων είναι η άρνηση αυτού που τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι είναι αξία. Η ικανότητα των παιδιών να αισθάνονται ενσυναίσθηση δεν περιορίζεται μόνο στα ανθρώπινα όντα. μπορούν επίσης να το αισθανθούν για τα ζώα. Αυτό βασίζεται στην έννοια της βιοφιλίας - του έμφυτου συναισθηματικού δεσμού που έχουν οι άνθρωποι με άλλα ζωντανά πλάσματα - μια προδιάθεση που είναι ιδιαίτερα έντονη στα παιδιά. Η θανάτωση ζώων αντίκειται επίσης στη νομοθεσία - και τα παιδιά γνωρίζουν ότι η κακομεταχείριση των ζώων τιμωρείται από το νόμο σε πολλές χώρες.

Αποδυνάμωση της ηθικής πυξίδας σε μια εποχή που τα παιδιά πρέπει να βρουν πρότυπα για να ταυτιστούν. Τα παιδιά, που αγωνιούν να διατηρήσουν την εικόνα των γονιών τους και να αποφύγουν τις συγκρούσεις πίστης, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αρνηθούν τη βαρβαρότητα που έχουν δει και να κρύψουν όλα τα συναισθήματα συμπόνιας προς το ζώο θύμα. Ακολουθεί μια προοδευτική διαδικασία απευαισθητοποίησης με μια διάβρωση της συναισθηματικής ενσυναίσθησης και μια εξομάλυνση της βίας, η οποία μπορεί στη συνέχεια να μεταφερθεί στον ενήλικο κόσμο του παιδιού και να τεθεί σε εφαρμογή εναντίον ανθρώπων και περιουσιακών στοιχείων. Μπορεί να δημιουργηθεί ένας κύκλος κακοποίησης που έχει ως αποτέλεσμα αυξημένες πιθανότητες για θέματα προστασίας των παιδιών και ενδοοικογενειακή βία. Όλες οι μορφές δημόσιας βίας κατά των ζώων μπορούν να προκαλέσουν «Επιβλαβείς Επιδράσεις» στο παιδί που παρατηρεί είτε αυτές οι πρακτικές περιλαμβάνουν πυροβολισμό, δηλητηρίαση ή βίαιη αφαίρεση για μεταγενέστερη σφαγή.

Τα παιδιά που εκτίθενται σε βίαιες πρακτικές μπορεί να υποστούν αλλαγές στη ζωή τους.

4. Συστάσεις

Η European Link Coalition κάνει τις ακόλουθες συστάσεις προκειμένου το Αζερμπαϊτζάν να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του σύμφωνα με τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού:

Ότι το Αζερμπαϊτζάν συμμορφώνεται με τη Συνθήκη 125 του Συμβουλίου της Ευρώπης για να υιοθετήσει τα κατάλληλα νομοθετικά ή διοικητικά μέτρα εισάγοντας προγράμματα στείρωσης σκύλων ως τη μόνη αποδεδειγμένη πρακτική διαχείρισης που θα μπορούσε να αποτρέψει την έκθεση των παιδιών σε αυτού του είδους τη βία .

Ο ΠΟΥ, ο OIE και η FVE συμβουλεύουν όλα τα εθνικά προγράμματα στείρωσης ως τη ΜΟΝΗ αποτελεσματική λύση διαχείρισης αστέγων ζώων.

https://www.oie.int/fileadmin/Home/eng/Health_standards/tahc/current/chapitre_aw_stray_dog.pdf

https:/www.who.int/rabies/animal/dogs/en/_cc7819905-305-10-00-00

https://www.fve.org/cms/wp-content/uploads/004-Stray-dogs-position-pap er- adopted.pdf

19 Οκτωβρίου 2007 Το Αζερμπαϊτζάν επικύρωσε τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των ζώων συντροφιάς. 1 Μαΐου 2008 τέθηκε σε ισχύ.

Όταν ένα μέρος κρίνει ότι ο αριθμός των αδέσποτων ζώων του παρουσιάζει πρόβλημα, λαμβάνει τα κατάλληλα νομοθετικά ή/και διοικητικά μέτρα που απαιτούνται για τη μείωση του αριθμού τους κατά τρόπο που να μην προκαλεί πόνο, ταλαιπωρία ή αγωνία που μπορεί να αποφευχθεί. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν τις απαιτήσεις που:

β Τα μέρη αναλαμβάνουν να εξετάσουν:

ii) Μείωση της απρογραμμάτιστης αναπαραγωγής σκύλων και γατών με την προώθηση της στείρωσης αυτών των ζώων. '

«Από τη στιγμή που η συνθήκη τεθεί σε ισχύ σε σχέση με ένα κράτος, καθίσταται ΝΟΜΙΚΑ δεσμευτική και το Κράτος ΠΡΕΠΕΙ να εφαρμόσει τις διατάξεις της». https://rm.coe.int/16802f5aff

5. Εργασίες Ακαδημαϊκών Σπουδών

Ascione, FR (1993). Παιδιά που είναι σκληρά με τα ζώα: Μια ανασκόπηση της έρευνας και των επιπτώσεων για την αναπτυξιακή ψυχοπαθολογία. Ανθρόζωος, 6(4), 226-247.

Ascione, FR, Weber, CV, Thompson, TM, Heath, J., Maruyama, M., & Hayashi, K. (2007). Κακοποιημένα κατοικίδια και ενδοοικογενειακή βία: Κακομεταχείριση ζώων που αναφέρθηκε από γυναίκες που υφίστανται οικεία βία και από γυναίκες που δεν έχουν κακοποιηθεί. Violence Against Women, 13(4), 354-373.

Becker, KD, Stuewig, J., Herrera, VM, & McCloskey, LA (2004). Μια μελέτη της πυρκαγιάς και της σκληρότητας των ζώων στα παιδιά: Οικογενειακές επιρροές και αποτελέσματα εφηβικών. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 43(7), 905-912.

Buka, SL, Stichick, TL, Birdthistle, I., & Earls, FJ (2001). Έκθεση των νέων στη βία: επικράτηση, κίνδυνοι και συνέπειες. American Journal of Orthopsychiatry, 71(3), 298. Daly, B., & Morton, LL (2008). Ενσυναισθητικοί συσχετισμοί της παρακολούθησης της απάνθρωπης θανάτωσης ενός ζώου: Μια διερεύνηση μεμονωμένων και πολλαπλών εκθέσεων. Society & Animals, 16(3), 243-255.

DeGue, S., & DiLillo, D. (2009). Είναι η κακοποίηση των ζώων «κόκκινη σημαία» για την οικογενειακή βία; Διερεύνηση συνυπάρχουσας βίας σε παιδιά, συντρόφους και κατοικίδια. Journal of Interpersonal Violence, 24(6), 1036-1056.

Dutton, ΓΔ (2000). Η μαρτυρία της γονικής βίας ως τραυματική εμπειρία που διαμορφώνει την καταχρηστική προσωπικότητα. Journal of Aggression, Maltreatment & Trauma, 3(1), 59-67.

Farrell, AD, Mehari, KR, Kramer-Kuhn, A., & Goncy, EA (2014). Ο αντίκτυπος της θυματοποίησης και της παρακολούθησης βίας στη σωματική επιθετικότητα μεταξύ των εφήβων υψηλού κινδύνου. Child Development, 85(4), 1694-1710.

Faver, CA (2009). Η ανθρώπινη εκπαίδευση στο σχολείο ως στρατηγική για την πρόληψη της βίας: Ανασκόπηση και συστάσεις. Κριτική Υπηρεσιών για παιδιά και νέους, 32, 365-370.

Flynn, CP (1999). Κακοποίηση ζώων στην παιδική ηλικία και αργότερα υποστήριξη για διαπροσωπική βία στις οικογένειες. Society & Animals, 7(2), 161-172.

Flynn, CP (2011). Εξέταση της σχέσης μεταξύ της κακοποίησης ζώων και της ανθρώπινης βίας. Crime, Law and Social Change, 55(5), 453-468.

Gullone, E., & Robertson, N. (2008). Η σχέση μεταξύ του εκφοβισμού και των συμπεριφορών κακοποίησης ζώων σε εφήβους: η σημασία της μάρτυρας της κακοποίησης ζώων. Journal of Applied Developmental Psychology, 29, 371-379.

Henry, BC (2004). Έκθεση σε κακοποίηση ζώων και ομαδικό πλαίσιο: Δύο παράγοντες που επηρεάζουν τη συμμετοχή στην κακοποίηση ζώων. Ανθρόζωος, 17(4), 290-305.

Hensley, C., & Tallichet, SE (2005). Μαθαίνοντας να είσαι σκληρός;: Διερεύνηση της έναρξης και της συχνότητας της σκληρότητας των ζώων. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 49(1), 37-47.

Holt, S., Buckley, H., & Whelan, S. (2008). Ο αντίκτυπος της έκθεσης στην ενδοοικογενειακή βία σε παιδιά και νέους: Ανασκόπηση της βιβλιογραφίας. Child Abuse & Neglect, 32(8), 797-810.

Kellert, SR, & Felthous, AR (1985). Παιδική σκληρότητα προς τα ζώα μεταξύ εγκληματιών και μη. Ανθρώπινες σχέσεις, 38(12), 1113-1129.

Ladny, RT, Meyer, L. Traumatized Witnesses: Review of Childhood Exposure to Animal Cruelty. Journ Child Adol Trauma (2019). https://doi.org/10.1007/s40653- 019-00277-x Merz-Perez, L., Heide, KM, & Silverman, IJ (2001). Παιδική σκληρότητα στα ζώα και επακόλουθη βία κατά των ανθρώπων. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 45(5), 556-573.

Murrell, AR Merwin, RM, Christoff, KA, & Henning, KR (2005). Όταν οι γονείς μοντελοποιούν τη βία: η σχέση μεταξύ της χρήσης όπλων ως μάρτυρας ως παιδί και της χρήσης αργότερα ως ενήλικου. Συμπεριφορά και Κοινωνικά Θέματα, 14, 128-133.

Nicoll, K., Trifone, C., & Samuels, WE (2008). Ένα πρόγραμμα ανθρώπινης εκπαίδευσης στην τάξη μπορεί να βελτιώσει τη στάση των μικρών μαθητών απέναντι στα ζώα. Society & Animals, 16, 45-60.

Plant, M., van Schaik, P., Gullone, E., & Flynn, C. (2016). «It's a Dog's Life»: Η κουλτούρα, η ενσυναίσθηση, το φύλο και η ενδοοικογενειακή βία προβλέπουν την κακοποίηση των ζώων στους εφήβους—Επιπτώσεις για την κοινωνική υγεία. Journal of Interpersonal Violence, 0886260516659655.

Tardif-Williams, CY, & Bosacki, SL (2015). Αξιολόγηση του αντίκτυπου ενός προγράμματος ανθρώπινης εκπαίδευσης καλοκαιρινής κατασκήνωσης στις σχέσεις των παιδιών σχολικής ηλικίας με τα ζώα συντροφιάς. Ανθρόζωος, 28(4), 587-600. doi:10.1080/08927936.2015.1070001

Thompson, KL, & Gullone, E. (2006). Μια έρευνα για τη συσχέτιση μεταξύ της μαρτυρίας της κακοποίησης ζώων και της συμπεριφοράς των εφήβων προς τα ζώα. Society & Animals, 14(3), 221-243.

Wright, J., & Hensley, C. (2003). Από τη σκληρότητα των ζώων στη κατά συρροή δολοφονία: Εφαρμογή της υπόθεσης της αποφοίτησης. Διεθνές περιοδικό για τη θεραπεία των παραβατών και τη συγκριτική εγκληματολογία, 47(1), 71-88.